Οι ποιητές προηγούνται

Δημόσια υπηρεσία, παραμονές λήξης προθεσμίας. Προθεσμία ζωής.

Μετά από αυτό είστε εκπρόθεσμος κύριε! Ότι έχετε κάνει στη ζωή άκυρο. Πρέπει να το εξαγοράσετε τώρα. Είναι ακόμη εξαγοράσιμο το παρελθόν σας.

Τεράστιος συνωστισμός ανθρώπων, σκέψεων, συναισθημάτων. Κρύο. Κορμιά ταλαιπωρημένα, θώρακες αναπεπταμένοι, βλέμματα απογοητευμένα.

Στους άντρες πιο αναχωρητικά. Όλη η ζωή μου κατέληξε σ αυτό!

Στις γυναίκες πιο προσγειωμένα. Τι θα μαγειρέψω; Δεν κατάφερα να σιδερώσω. Χάλια είναι τα μαλιά μου. Δε βαριέσαι, κι οι άλλες χάλια είναι. …

Παλιοί γνωστοί που και που συζητάνε τα τρέχοντα, τα παρελθόντα, τα παιδιά, τα χάπια, τι έγινε βρε παιδί μου ο τάδε;

Προσπαθώ να μαντέψω πως ήταν κάποτε αυτά τα αγόρια και κορίτσια. Φαντάζομαι τα αλαζονικά βλέμματα των νέων φοιτητών πριν από 40 χρόνια, με την πρόσκαιρη βεβαιότητα του πολλά υποσχόμενου μέλλοντος. Όλα είναι δυνατά! Τα μακριά μαλιά, τα αμπέχονα, τις ιδεολογικές αποχρώσεις, την αλληλοδιαδοχή των σταδίων στο δρόμο προς το σοσιαλισμό. Τι πηγαδάκια θα έκαναν τώρα!

Όμως όλα πήγαν στραβά. Πως το ´λεγε εκείνο το σύνθημα;

Απομένει η Κούραση…

Κυκλοφορώ εμπύρετος κουκουλωμένος προισπαθώντας μάταια να περιορισω τη μετάδοση του ιού που με ταλαιπωρεί. Δύσκολο έτσι όπως διαγκωνιζόμαστε πειθήνιοι, υποταγμένοι. Πλήθος.

Άραγε μόνο εγώ έχω το προνόμιο της ακτινογράφησης των συνοδοιπόρων μου σήμερα; Μήπως φταίει ο πυρετός;

Αίφνης φωνή διαπεραστική, λίγο εκνευρισμένη, με καθαρή άρθρωση, στα σκαλοπάτια πίσω μας.

Την προσοχή σας παρακαλώ. Θα προσπαθήσουμε να σας εξυπηρετήσουμε όλους σήμερα, ωστόσο θα ήθελα να επισημάνω ότι σε κάθε περίπτωση:

ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΠΡΟΗΓΟΥΝΤΑΙ